Article - Thoughts on Voting

 ‘If You Are Not a Liberal When You Are Young, You Have No Heart, and If You Are Not a Conservative When Old, You Have No Brain.’

- Winston Churchill, paraphrasing Anselme Polycarpe Batbie (a 19th century French academic jurist).

 The Canadian federal election is in progress. This is an unusual election. Usually, you miss the Canadian elections. The radio and TV news and the newspaper talk about it, but the lead time is so short that you could entirely miss it. This time is different. Everyone seems interested.

I have two young voters at home. They have a simple view of the world. They hear progressive ideas in their academic circles. They see their colleagues pound the table, populism, free speech or a conflict in another part of the world. They don’t hear as much about fiscal responsibility, budget deficits, and economics. They don’t know much about what has been tried and abandoned. They have a good nose for detecting populism or fake news, but are prone to being taken in by gross simplification.

A few tips I gave them, in no particular order.

1. Don’t be a single issue voter. This election is about several issues - economy, environment, immigration, sovereignty, foreign policy and so on.  It’s valid to feel strongly about a single issue. But voting for a party just because they say things that you like about one issue will backfire.
2. Be forgiving of people’s motives, but learn to read through them. There will always be people who use all occasions to promote what they believe in. Don’t let that upset you, but learn to recognize the pattern.
3. You can’t read the present without knowing the past. If a political party agrees to fix your favorite issue, take some time to understand their track record on the issue.
4. If you have bad choices, you still have to pick the best one. Not voting is not an option. Conversely, every person who doesn’t bother voting makes your vote more valuable.
5. If possible, engage the candidate before you vote to form firsthand opinions.
6. In agile project management, they use the parlance of chicken and eggs. The roots of the analogy is in English breakfast. The chicken contributes to the breakfast through an egg. The pig is committed to the breakfast by contributing bacon. Be a chicken, not a pig. Just because you voted for a party, it doesn’t mean you’re beholden to them. It’s the opposite. You shouldn’t feel the need to defend the party you voted for. They should feel the need to earn your vote again. Being a fanboy/fangirl undersells your vote.
7. A lie ceases to be a lie when the truth is not expected to be spoken. Political leaders need to make some statements and avoid making other statements, in order to pacify their political bases. Be aware, and be forgiving.

Idealistic, perhaps. But this is how I think about voting.

The Happy Pastry

Newsflash: President Trump announces fresh tariffs on hearing that 23 countries beat the U.S in the world happiness rankings.

"They take the happiness from us, these countries. Americans are usually happy people. We don't complain, hold grudges, or believe in revenge. They've been treating us unfairly. They didn't even say thank-you for our happiness. That will change today. It's a 50% tariff across the board for imports from all these countries, until they return our happiness."

"Sleepy Joe Biden was weak enough to forgive them. I'm tough. Thougher than anyone you know!", the president added.

In the briefing that followed, Karoline Leavitt, the press secretary instructed the reporters to chant, 'Thank you for your kindness, Mr. President!' when this was announced. She also reminded them that they looked miserable, since their happiness was stolen. Sam Smith, a reporter from the Press Union pointed out that his colleagues around him seemed happy enough. Leavitt ordered all of them to be escorted out, labeling them angry, spiteful and democrats.

She concluded the meeting by pointing out that Denmark, a nasty country finished second in the rankings. She announced that all American bakeries will rename Danish Pastries to American Pastries. "That should teach them", she added.

Tamil Poem - தமிழ்மகளின் தாகம்

 

முதுமகள்  ஒருத்தி நாடுகள் கடந்து 

காட்டு வழியில் பயணம் புரிந்தாள்.

தலைமேல் தகித்த திகிரியின் கதிரால் 

நிழலது குறுகவே அடிசுட நடந்தாள்.

காட்டினம் பலவும் மயங்கிடும் மதியம், 

சூட்டினால் மரங்களும் வாடியே துவளும். 

பாட்டியோ சோர்விலா நடையோடு சென்றாள். 

மேட்டையும் முகட்டையும் மணிகளில் கடந்தாள்.

வறண்ட வெளிகள் கடந்த வேளையில் 

மரங்கள் அடர்ந்த சோலையைக் கண்டாள் 

நிறங்களின் குளிர்போல் நீரினின் குளிரும் 

விழைந்தவள் சோலையின் சாலையில் சென்றாள் 

இடையன் ஒருவன் இனிய குரலில் 

இன்னிசை பயின்றான், கையினில் கோலொடு, 

இலைகளின் நடுவே, கிளைகளில் சாய்ந்தே.  

மலைகளும் மயங்கும் குறிஞ்சியின் கீதம்.

மாக்கள் பலவும் மலைத்தன இசையில் 

மயில்கள் மயங்கின, மான்கள் சிலையென 

நிலைத்தன, நின்றன, சூழ்நிலை மறந்தன

கலைமழை நின்றும் கலையா நின்றன.

நிலையினைக் களைப்பினால் உணரா மாமகள் 

குலைத்தாள் அந்த அமைதியின் அரங்கை.

'பெரியோர் வந்தால் ஆசிகள் பெறுதலும்,

அறிமுகம் கூறலும் சிறுவருக் கழகு'

‘மலைத்தாய் மகன்நான் மரபுகள் அறிந்திலேன் 

இளையன், இடையன், மலைவாழ் மனிதன், 

மாடுகள் மேய்ப்பேன் அகம்அயல்  காப்பேன்; 

செப்பும்பேர் ஒன்றில்லை சொல்புகழ் இல்லை.

அம்மையே உன்முகம் அருளினால் ஒளிருது

அறிவின் சுடருடன் அழகும் மிளிருது 

அறிமுகம் சொல்வாய் ஆசிகள் செய்வாய்!'

அன்புடன் சொன்னான் கானகச் செல்வன்.

‘தமிழ்த்தாய் பெற்ற தலைமகள் என்பர், 

அமிழ்தினும் இனிய கவிதைகள் இசைப்பேன்; 

நிமிடத்தில் இலக்கியம், கணங்களில் கவிதைகள்;

அறியாப் பொருளெதும் தமிழினில் இல்லை; 

கங்கையை அணிந்தவன் அகத்தில் பாகமாம் 

மங்கையின் அருளில் மலர்ந்த புலமையில்,

செங்கரம் தூக்கித் தமிழ்த்தாய் வாழ்த்த, 

என்கையால் எழுதினேன் ஈடிலாக் கவிதைகள்.

துங்கக் கரிமுகத்துத் தேவன் அருள்கொண்டு 

மங்கா அறிவுடன் சுடர்விடும் கவிநான்.

அரசர் நன்னெறி நடக்கப் பல்வழி 

அறவுரை சொல்வேன் ஒளவைஎன் றழைப்பர்”

இவ்வுரை ஒளவையின் வாய்வழிக் கேட்டு 

இன்னகை செய்தே இளையவன் சொன்னான்,

'இவ்வழிச் செல்லும் செவ்விய மாந்தர் 

இவ்விடம் அறிமுகம் சொல்லிய துண்டு.

பாவலர், நாவலர், காவலர், வாணிகர் 

நானிலம் ஆளும் செங்கோல் வேந்தர்

யாவரும் யாத்திரை இவ்வழிச் செல்வர் 

ஆயினும் தன்புகழ் தன்வாய் உரையார்!'

முதியவள் முறுவல் செய்தே சொல்வாள் 

'அதியன் மதிக்கும் புலமை கொண்டேன், 

அதிகம் இல்லை; மதிமிகு சான்றோர்  

மதிப்பில் என்சொல் மிகைஎது மில்லை.

அறம்செய விரும்பும் அரசர் பலரின் 

ஆறிய சினங்கள் ஆற்றிய வள்நான். 

இளமையைத் தந்து இறைமையைக் கண்டேன். 

ஈசனின் அருளினால் தமிழ்க்கவி தந்தேன்! 

நண்பகல் சுடரினால் அல்லல் மிகுந்தேன் 

நாவது வறண்டு நீர்வளம் விழைந்தேன் 

நாவல் மரத்தில் நற்கனி கண்டேன் 

நன்செயல் செய்வாய், கனிசில கொய்வாய்!'

'அன்னையே உன்சொல் என்னுடை வேதம், 

நாவினின்  வேட்கையைத் தணிப்பதென் பாக்கியம், 

சடுதியில்  கொய்வேன், உன்மனம் சொல்வாய், 

சுடும்பழம் வேண்டுமோ சுடாப்பழம் வேண்டுமோ?'

குழம்பிய மனதுடன் ஒளவையும் சொல்வாள்,

'பழங்களும் சுடுமோ? பார்ப்போம் விந்தையை!'

சிரிப்புடன் பாலனும் மரக்கிளை  உலுக்கினான்

சிந்தின, சிதறின கார்நிறக் கனிகள்.

புழுதியில் விழுந்த நாவல் கனிகளை 

பாட்டியும் ஊதினாள், புசித்தாள், ரசித்தாள்

பாலகன் நகைத்த  முகத்துடன் கேட்டான்,  

பழமென்ன சுட்டதோ, ஆற்றுதல் பட்டதோ?'

கர்வம் கலைந்த மனதுடன் மாதவள் 

உருவம் குறுகிக் கனிந்து பணிந்தாள்.

'செருக்கு எந்தன் சிந்தையை மறைத்தது. 

செந்தில் வேலனை அறிந்தேன், தெளிந்தேன்.

சூரனை வதைத்த சுந்தரக் கரங்கள்,  

மாலுடன் விளையாடும் மங்களக் கரங்கள், 

வேலினைத் தாங்கிடும் வல்லிரு கரங்கள், 

மெலியளென் வேட்கை தணித்திட வந்தவோ?

சண்முகா, வேலவா, தேவரின் காவலா, 

என்கடன் உன்பெயர் நாளுமே பாடுதல். 

மண்ணிலும் விண்ணிலும்  உன்புகழ் ஒலிக்க,

திண்ணிய தமிழில் பாடவே அருள்வாய்.’

‘அம்மையே ஒளவையே, அமிழ்தெனும் தமிழிலே 

இம்மையும், மறுமையும், செம்மையின் மொழியிலே 

தேனினும் இனிய பாடல்கள் புனையவே  

இன்னருள் புரிந்தேன், நன்றுநீ வாழ்வாய்!’

© #ஆனந்தக்கவிராயர் 

Pic credit: Sujatha C.

Tamil Poem: பிறப்பின் வருவது யாதெனக் கேட்டேன்

மனிதன் கடவுளிடம்:

வாழ்க்கையின் வாசலை அணுகிய நாள்முதல் 
வேட்கையில் அலைந்து, செல்வத்தில் வீழ்ந்து, 
அந்தகன் அழைப்பு  அருகினில் வரும்வரை  
அயராது உழைத்தோம், தேடலில் தொலைந்தோம்.

வேலையின் சாலையில் காலைகள், மாலைகள்,
சோலைகள் உணரோம்; பாதையில் மலர்கள், 
சுனைகள், சுகங்கள்  நுகர நேரமில் 
வாழ்க்கையே எதற்கு வெற்றிகள் எதற்கு?

இழப்பினின் வலியில் துவண்ட மனத்தால் 
இறப்பின், பிறப்பின் பொருள்களைத் தேடினேன். 
மக்களை  யிழந்தேன்; தோழரை இழந்தேன்,
துக்கங்கள் மீறவே வாழ்க்கையில் தளர்ந்தேன். 

வெற்றிகள் வரலாம், தோல்விகள் தொடலாம் 
மானிட வாழ்விலோ  முடிவே நிச்சயம். 
இறப்பதே முடிவெனில் இலக்குகள் எதற்கு? 
ஏனிந்த ஓட்டம், ஏனிந்தத் தேடல் ?

கலக்கம் மிகுந்து, கனத்த மனதுடன் 
இலக்கைத் தேடி உன்னிடம் வந்தேன் 
நேற்றின், இன்றின், நாளையின் நாதனே, 

நல்லருள் புரிவாய், நாடினேன் அறிவுரை.

கடவுள் மனிதனிடம்:

மானிட வாழ்க்கையின் மாண்புகள் பலஉள. 
ஏனிந்தத் தளர்ச்சி, எண்ணத்தில் அயர்ச்சி? 
பிறப்பின் இறப்பின் பொருள்கள் கேளாய். 
சிறந்த நோக்குடை ஆன்றோர் பார்வையில், 

பிறப்பும் இறப்பும் காலத்தின் சக்கரம்;
பாலியம், வாலிபம், முதுமை யாவையும்
பார்வையின் மாயை, காலத்தின் மாற்றம்; 
பருவத்தின் சுழற்சிபோல் உருவத்தின் சுழற்சி. 

பருவங்கள் மாறினும் உருவங்கள் மாறினும் 
ஆத்மா  என்பது அணையா ஜோதி 
ஆக்கவும் அழிக்கவும் முடியா இறுதி. 
பிறப்பவை யாவும் என்னுடை மிகுதி. 

அழுக்குறு ஆடையைக் களையும் செயல்போல் 
ஆன்மா மாற்றுடல் தரித்திடல் நியதி. 

என்னில் பிறக்கும் எல்லா உயிரும் 
என்னிடம் அடைதல் இயற்கையின் பகுதி. 

மானிடர் புரியும் கரும வினைகள், 
வானினும் உயர்ந்த பண்பின் செயல்கள், 
சூனியம், சூது, பாதகம் ஆனவை
வானகக் கணக்கில் என்றும் தொடரும். 

இம்மையில் மும்மையின் வினைகள் துடைத்து, 
செம்மையின் சிந்தையும்,சீலமும், ஞானமும், 
பரம்பொருள் மேல்சீர் பக்தியும் கொண்டால் 

பரம பதத்தை யாவரும் அடையலாம். 

மனிதன் கடவுளிடம்:

இறையின் பெயரால் சுவர்க்கம் கிட்டினால், 
மறைகள், மந்திரம், வேதம், நாதம்  
பறைகள், நாயனம், கீர்த்தனம், ஓதுவார் 
முறைகள் வழியே உய்யலாம் என்றால், 

புண்ணியம் ஒன்றே வாழ்க்கையில் வேண்டினால், 
பண்பினால், பக்தியால் வீடது கிட்டினால், 
உழைப்பினால் என்பயன்? இயங்கிதான் என்பயன்?
இழைத்த பாபங்கள் நீங்கத் தானம், 

நிதிவழிச்  செய்வேன், தொழிலது காணேன்.
மதிமிகு முன்னோர் சொற்படி யாவையும் 
விதிவசம் வைத்து, வீடுகள் துறந்து,  

நதிகளில் அமிழ்ந்து துறவறம் கொள்வேன்.

கடவுள் மனிதனிடம்:

அறவழிச் செல்வோர் மூவழிப் படுவர் - 
ஞான யோகியர் அறிவினை நாடுவர்; 
பக்தி யோகியர் கடவுளைத் தேடுவர்; 
கரும யோகியர் கடமையே கண்ணினர்.

மூவழிப் பாதைகள் நல்வழிச் சேர்க்கும்; 
மேல்வழி நடத்திப்  பிறவிகள் அறுக்கும்; 
நாவழி நல்மொழி, திடமதி, நற்குணம்   
கொண்டவர் செயல்கள் கடவுளுக் கற்பணம். 

பக்தியர், ஞானியர் பாதைகள் இரண்டும் 
பாமர மக்களுக் கானவை இல்லை. 
பாவலர், காவலர், நாவிதர், யாவரும் 
பல்வழிக் கரும யோகிகள் ஆகலாம்.

தன்வழிச் செல்வாய், தன்தொழில் செய்வாய். 
மண்ணில் கடமையை உணர்ந்து செய்பவர்  
விண்ணை ஆளும் தேவரை ஒத்தவர்; 
பண்பினால் அவரே கரும வீரர் . 

புகழ்ச்சியில் மயங்கா, இகழ்ச்சியில் தளரா,
போற்றுவார் பேச்சில் பெருமிதம் உணரா, 
தூற்றுவார் வார்த்தையில் தோல்வியைக் காணா   
மேற்குணம்  கொண்டார் துயரை வென்றார்.

கடமையைச்  செய்து, பலன்களை நினையா 
திடமனம்  கொண்டவன் கரும வீரன்.
நடப்ப தெல்லாம் என்செயல் என்று 
விட-மனம் கொண்டவன் கரும யோகி. 

இயங்குதல் உன்கடன்; இயக்குதல் எம்தொழில்.
மயக்கம் களைவாய், மனவலி மீட்பாய்; 
துயரங்கள் தீரவே அயரா துழைப்பாய்; 

நயந்து மக்கள் சேவைகள் செய்வாய். 

மனிதன் கடவுளிடம்:

ஆகமப் பொருளே, ஆதவன் முதலே 
அன்பினால் எந்தன் அறிவினைத் திருத்தி 
பண்படச் செய்தாய், என்கடன் பணியே! 

பாரினில் பல்வளம் தழைக்கவே அருளாய்!

© #ஆனந்தக்கவிராயர் 

Picture credit: Unsplash (Deb Dowd)

Title credit: Kannadasan

Theme: The Gita.

Career: Should I leave my job?

Do you think you might be in a dysfunctional organization, or a dead-end role? If so, how do you know if you should leave the job?

A friend posed the above question; here's gist of his reply: ‘If you think you might be in a dysfunctional organization... you're in a dysfunctional organization. The leadership might offer platitudes. The trappings of the job - the salary, the airline status, the title and many such things may make you hesitate. But you should leave.’

I considered the question as well. I’ll base my answer on two folk stories from India.

Story 1: The Barber's Gold

The minister is worried that his king is losing touch with the common people. He advises the king to do nocturnal rounds in disguise. The idea is to talk to people to get the pulse of the country. 

The king is unconvinced. He says, ‘just come to my palace in the morning, when the barber visits me for my weekly haricut’. The minister agrees, although he is dubious. 

The next day, the barber arrives and completes the weekly ministrations. As he wraps up his routine, the king asks, ‘How are the people in my kingdom?’ The barber replies, ‘O noble king, there is peace and prosperity all around, thanks to your able rule. Everyone has at least an ounce of gold saved.’

After he leaves, the king looks at the minister triumphantly. ‘See? Here is a citizen of modest means. He is a typical subject. This is all I need to do to stay in touch!’

The minister considers giving the kingdom a primer on statistics and sample sizes, decides against it, and simply says, ‘I see your wisdom, O king. However, please indulge me and ask him again, the same time next week.’

The king is puzzled at the request, but agrees.

The barber comes in the next week. After the routine, the king asks the question again. The barber hesitates, gathers his courage, and replies, ‘O mighty king! Your kingdom has been overrun by bandits. No one feels safe. People are poor!’.

The king is startled at the abrupt change, and notices that the minister doesn't seem surprised. After the barber takes his leave, he asks the minister to explain. The minister says, ‘I sent some thugs to tie the barber and his wife up, and steal the ounce of gold that he had saved. When he said everything is good, he was talking about himself. When he talks about the crime wave now, he’s talking about himself as well. Neither gives you the real picture.’

The king, suitably chastised, agrees to go on his nightly rounds.

Story 2: The Donkey’s Plan

A washerman owns a donkey. He treats the animal badly. The donkey doesn’t get much to eat, is overworked, carries unbearable loads, and lives under constant abuse. 

One day, the donkey’s cousin visits from the big city. As they exchange notes, the cousin tells the donkey that he lives as a stray. He gets plenty of food by scavenging, sleeps and wakes up when he pleases. He advises our donkey to run away and join him in the city. 

Our donkey shakes his head. ‘You don’t know the whole story. I can’t leave this job. Do you see the girl in the house? What do you think of her?’

‘Oh, she is beautiful! But what does that have to do with your job?’

‘She is the washerman’s daughter. Wait and you'll see where she comes in.’

After a while, the washerman comes home, asks his daughter for his morning gruel. The girl brings him a pot. He takes a sip from the pot. His face contorts. He shouts at his daughter, ‘Do you call this breakfast? This is not even fully cooked. It has no taste, and is lumpy. You’re 16 already. How will you find a man to marry with such housekeeping skills? At this rate, I’m going to have to give you away to this donkey!’

The donkey turns around and asks, ‘Do you see why I stay on the job now?’.

End of story 2.

As a matter of interest, these are the stories my brother and I told each other when we were offering mutual counsel over our respective careers. Let me summarize our conversations into some general advice.

If you think you're in a dysfunctional org, consider these possibilities:

Are you:

• the barber deprived of his gold (negative due to recent events; more time, or a move within the org can help);
• surrounded by such barbers (need more positive company before you decide);
• the donkey (in a hopeless situation, but somehow justifying staying on); or 
• the king (judging the situation by someone else's assessment)?

Consider these questions objectively before deciding to leave.

If you do choose to leave a bad job, there are definitely better jobs out there. You might get one of them too, but there is no guarantee, as is the case with most things in life. 

On balance, if you are really miserable, you should change jobs. You are better off trying the alternatives than not trying. Do that, knowing that the grass might not be necessarily greener on the other side. Don’t regret the decision if the new job is no better. You owed it to yourself to try the change.

This is general advise, applicable to many situations but not all.